WEBPODIUM

Peter Colin

NET NIET

| Achterflaptekst |

Balancerend op de grens der waanzin en absurditeit probeert Modest op nogal ludieke wijze de zin van het leven te ontdekken. Geïnspireerd door ondermeer een nuchtere buurman, een meteorietinslag, een jong boeddhistisch meisje, een magisch drankje en zijn reeds overleden opa verruimt Modest beetje bij beetje zijn filosofische inzichten. Het alomtegenwoordige, kwellende liefdesverdriet omtrent één bepaalde vrouw die zijn gevoel van nutteloosheid met één blik zou kunnen laten wegsmelten, bemoeilijkt echter al zijn ondernemingen. Hij verliest na een excessieve slok van zijn godendrankje alle controle inzake waarneming en denken, en nog voor hij zijn beminde eindelijk opnieuw te zien krijgt, is zijn realiteitsbesef reeds bijna volledig afgebrokkeld.

| Over de schrijver |

Peter Colin: 'Ik vertrok aanvankelijk vanuit een poging tot vormgeving van enkele persoonlijke opvattingen, maar de voornaamste beweegreden tot mijn schrijven is al bij al, alsof het een drugbehoefte betrof, de sluimerende nood aan een verruiming van mijn werkelijkheid geweest. Mocht het leven dat mij toegewezen is overgoten zijn van het avontuur, verrassende beweging en intensiteit, vrij van elk gemis, ik zou vermoedelijk helemaal niet schrijven. In feite schrijf ik slechts uit armoe, en mensen die oprecht met het leven begaan zijn, zullen dit misschien wel als een nobel motief onderkennen.'