WEBPODIUM

Ankie Trömer

RENATE DORRESTEIN ZIET ME AANKOMEN...

| Achterflaptekst |
Een 45-jarige vrouw is al een aantal jaren aan huis gekluisterd door haar ziekte. Ze slaat zich er doorheen door zich te richten op haar hobby's, voor zover dit nog mogelijk is. Ze leest heel veel, maar ze schrijft ook zelf, zo kan ze een beetje verwerken wat haar allemaal is overkomen. Niemand heeft enig idee hoeveel moeite het haar kost zich staande te houden. Ze houdt zich immers altijd maar groot...
Nadat zij voor de zoveelste keer slecht nieuws krijgt over haar heupen klampt ze zich vast aan haar grote droom, het schrijven van een écht boek. Op internet komt ze een artikel tegen over een schrijfwedstrijd, en de naam van de gerenommeerde schrijfster Renate Dorrestein duikt in dat artikel op.
Voor die schrijfster heeft ze altijd een mateloze bewondering gehad! Al eerder heeft zij meegedaan aan een schrijfwedstrijd, en mevrouw Dorrestein was ook daar aan verbonden. Ze vraagt zich af of het toeval is... Of is dit misschien de voorzienigheid, die haar verteld dat nu eindelijk de tijd rijp is om een eigen boek uit te laten geven? Vol passie begint zij te schrijven en ze gaat helemaal op in haar eigen wereldje, achter haar computer. Ze gebruikt een combinatie van morfine en andere, voorhanden zijnde, pijnstillers om haar doel te bereiken. Daardoor komt ze tot gortdroge beschouwingen en haarscherpe analyses. Maar als zij in haar woonplaats een lezing bijwoont van meester-schrijfster Renate Dorrestein, krijgt het einde van haar manuscript een verrassende wending...

| Over de schrijver |
Ankie Trömer: 'Ik heb van kinds af aan één grote droom gehad. Een boekhandel binnengaan en daar mijn eigen, zelfgeschreven boek te zien liggen. Waarom? Geen idee, het is een gevoel dat niet te verklaren is, het is gewoon zo. Niet alles in het leven is te verklaren, en dat hoeft tenslotte ook helemaal niet. Als de buitenkant altijd luchtig, maf en vrolijk lijkt, maar je niet wilt praten over wat er van binnen afspeelt dan gebruik je de enige uitlaatklep die je, als gevolg van je lichamelijke beperkingen, nog rest... Schrijven !'