WEBPODIUM

Edith Kreuk

VERLOREN KIND

| Achterflaptekst |

Als Svea de vijfjarige Laurens ziet lopen, kan ze het niet laten om hem te achtervolgen. Deze jongen is veel meer voor haar dan gewoon het kind van haar ex-vriend. Svea voelt zich sterk verbonden met Laurens omdat haar kinderen dezelfde vader hadden kunnen hebben. De genen zouden voor de helft hetzelfde geweest zijn. Maar haar zwangerschappen eindigden in miskramen.
Martin vraagt Svea even op Laurens te passen terwijl hij naar het toilet is. Als Martin bewusteloos raakt en met een ambulance wordt afgevoerd, blijft Svea achter met het kind. Dit is de kans waar ze jaren van gedroomd heeft. Nu is de tijd gekomen dat ze kan zorgen voor Laurens. Ze is van plan er een feestje van te maken. Maar al snel blijkt de droom mooier te zijn dan de werkelijkheid.

| Over de schrijver |

Edith Kreuk: 'Schrijver word je niet, als schrijver word je geboren. Dat is mijn opvatting. Het kwam er alleen niet eerder van om een boek te schrijven. Eerst heb ik mijn geluk geproefd in de medische biologie, later gecombineerd met het moederschap. Voor schrijven was er weinig tijd en energie. Na een verhuizing heb ik mijn baan opgezegd. Er komt wel wat nieuws, dacht ik. Dat nieuwe was geen baan op een laboratorium, maar het idee voor Verloren Kind. Pas toen kon mijn schrijverschap tot volle wasdom komen. Het eitje is een vlinder geworden.'