WEBPODIUM

Elodie Heloise

WOESTIJNZAND (OP MIJN MOTORKAP)

| Achterflaptekst |

'... He, hou 's op, zeg ik tegen mezelf. Dat is precies waarom je bent weggegaan. Je bent al elders. Je woont op een Caribisch eiland met meer dan honderd verschillende nationaliteiten. Je zwemt in een kraakheldere zee. Je eet masbangu, spreekt Papiamentu en vrijt op het strand terwijl de zon ondergaat. Hoe veel meer leven heb je nodig? Ik word ondersteund door een poster met een strand en een palmboom. Als een verlokkelijke wens geëtaleerd. Daar kom ik vandaan en daar ga ik naar terug. Ik wel...'

Met de korte verhalenbundel Woestijnzand neemt Elodie Heloise de lezer mee in de verschillende lagen die de Curaçaose samenleving kent. Van eigentijdse perikelen tot verhalen die ver in de tijd teruggaan maar die nog altijd zijn weerslag hebben op het nu.

| Over de schrijver |

Elodie Heloise (1968): 'Schrijven is voor mij 'stilstaan bij'. Wat ik in een flits zie, kan uitgroeien tot een korte tekst of een verhaal. Een oude vrouw met een tegenstribbelend kind op een kerkhof, een visser die zijn kanaster(metalen fuik) ophaalt en ontdekt dat een grote vis alle kleintjes opgegeten heeft. Mensen en het leven, de gewone ongewone dingen van alledag. Dat raakt me en daar wil ik dan iets mee doen. Er gebeurt van alles en zoveel ervan gaat verloren. Vaak blijft het bij een snelle registratie. Daarom schrijf ik. Om dat wat aan je voorbij ging, alsnog te kunnen beleven.'