WEBPODIUM

Z.Th.M. de Ley Samson

FAINA
| Achterflaptekst |
Wanneer Faina's moeder terug gaat naar haar geboorte-eiland, heeft de vijftienjarige Faina absoluut geen zin om mee te gaan. Op het eiland woont haar oma, Aurora. die ze niet kent en niet wil leren kennen. Heeft ze ooit belangstelling voor haar gehad? Toch is er iets dat haar naar het eiland trekt, haar verlangen naar haar Vader. Niets weet ze van hem. Zelfs niet hoe hij er uitziet.

De krachtige wind veroorzaakte een golvende beweging in de struiken. Voor Aurora was het alsof zij het ruisen van de zee hoorde. Ze greep een tak van de Bougainville en hield die stevig vast. Het ruisen werd sterker. Om haar heen veranderde de wereld. Woeste golven rolden een strand op. De zee brulde. Nieuwe rukwinden joegen de golven op tot grote hoogte. Boven een van de golfen danste een bootje. Had het een zeil? Aurora hapte naar adem. Sinds haar dochter Reina en haar kleindochter Faina op het eiland waren, kwamen haar dromen terug. Oude wonden die open sprongen.
Faina keek door de luiken. Vanaf het begin had ze geweten dat het beter was om niet naar het eiland te gaan. Er kwam narigheid van. Haar dromen waren zo gruwelijk geweest. En zo echt. Angst. Vingers die zich om haar pols sloten als bankschroeven. De schittering van een mes. Ze wist dat als zij haar ogen nu sloot, ze weer de schurende pijn van de ringen zou voelen.
Voor Faina is het bijna niet voor te stellen dat ze de kleindochter van haar oma is, ze lijken totaal niet op elkaar, het enige wat ze gemeen hebben zijn hun dromen die zich hevig, intens en ongewild aan hun opdringen. Wanneer Faina met de dood bedreigt wordt omdat ze iets heeft gezien dat ze eigenlijk niet had moeten zien, vertelt ze het niet aan haar moeder. Sinds hun komst op het eiland, en haar terugkeer bij Aurora, was Reina veranderd. Bovendien loog ze over Faina's vader. Wie kan ze vertrouwen op dit eiland, dat nog meer geheimen lijkt te hebben dan de zee?

| Over de schrijver |
Z.Th.M. de Ley Samson: 'Verhalen hingen in de lucht. Als ik goed luisterde, kon ik ze vangen. Ze waaiden in de wind. Volgden me in mijn slaap. Op ballet danste ik ze in tutu. Ik ging naar de Theaterschool, daar danste ik ze met moderne bewegingen op moderne muziek. Samen met Edsel Samson maakte ik theater. Het waren verhalen vol dans, spel en beeld. Edsel inspireerde mij om verhalen ook op een andere manier te ervaren. Emotie, personages, intriges... verhalen groeiden en kregen diepgang. Zoveel verhalen in de lucht. Elk met zijn eigen bijzonderheid. Ik moest ze wel vangen in woorden.'